🙁 🙁 🙁

Ik heb gisteren (Maandag) mijn afscheidsfeestje gegeven op mijn kot en ik zie er nu al zwaar tegenop om vrijdag op het vliegtuig te moeten stappen…
Ik ben eraan gewend geraakt dat ‘thuis’ Klaneettitie 1A in Kannelmäki is en niet een of ander adres in het verre België… Ik weet nu al zeker dat het vrijdag veel pijn zal doen om op het vliegtuig te stappen en de afgelopen 4 – fantastische – maanden af te moeten sluiten; de meesten zal ik waarschijnlijk nooit meer terugzien, en bij die gedachte alleen al keert mijn maag om. Maar het is ook meer dan dat: Helsinki is zo een mooie stad om in te leven dat ik mij maar moeilijk kan inbeelden even om mij even goed te voelen als ik weer ik het grijze België terug ben. Je rugzak niet langer kunnen neerzetten en deze 2 uur later weer meenemen zonder dat er aan geroerd is, geen parken op 5 minuutjes wandelen, geen groene straten en paden maar aangelegde tuinen en stoepen en hier en daar een treurig stukje groen, geen openbaar vervoer dat je dag en nacht betrouwbaar naar je bestemming kan brengen zonder er een halve dag voor te moeten uittreken… het is natuurlijk ook niet allemaal kommer en kwel.. zo zal ik weer een pintje kunnen drinken zonder 5€ kwijt te zijn, maar dat is het enige dat ik tot nog toe heb kunnen vinden om mijzelf te troosten…

Nu ja, ik zal maar even terugblikken op Juhannus, voordat ik helemaal depressief wordt…

Op Junhannus ben ik naar Seurasaari gegaan, zowat het enige dat er in Helsinki te doen was aangezien de meeste finnen de stad verlaten hadden. (Er was eigenlijk ook nog wel iets op Suomenlinna en in Kaivopuisto, maar dat was weer vroeger gedaan.) En het was koppen lopen; ik vermoed dat elke toerist uit helsinki en omstreken daar neergestreken was. Maar ja, dat kon de leute ook niet bederven. Ik had 2 gigantische cakes gebakken voor de gelegenheid.. genoeg om een gans leger een dagje mee zoet te houden. De security aan de ingang vertrouwde de plastik zak waar ze inzaten trouwens helemaal niet: ze moesten weten wat er in zat. Achteraf kwamen we te weten dat er op zoek waren naar alcohol omdat ze incidenten op het eiland wilden vermijden en de plaatstelijke horeca kon er alleen maar wel bij varen. Die gasten hadden ne keer moeten weten wat er allemaal in mijn rugzak zat 😉
Na de georganiseerde festiviteiten hebben we besloten om ons eigen privé Juhannus vuur te maken op een aangrenzend eilandje. Iets wat waarschijnlijk niet toegelaten was, maar er waren geen finnen onder ons en we wisten dus van niets 🙂 Het was trouwens in een oude ruïne om een stenen bodem, uit de weg (maar wel van ver zichtbaar) en zonder risico voor de omgeving, dus niets gevaarlijk. Uiteindelijk heeft er dan ook geen haan naar gekraaid, en dat terwijl het zeker geen klein vuurtje was! In België zou het waarschijnlijk gene waar geweest zijn.. waarom zou ik hier weg willen.. 🙁

De laatste bus uit Seurasaari naar ‘t centrum genomen en daar – nadat al de rest naar huis was gegaan – met Hubert, nen Oostenrijker, op esplanadi op zijn fins gezeten tot de zon terug boven de daken kwam. Dat was ook een ervaring: een verlaten esplanadi! Zelf geen straalbezopen finnen die op een bank of tegen een boom hun roes liggen uit te slapen. Juhannus moet dan ook de enigste dag van de zomer zijn dat je zoiets kan meemaken.
Donker was het nooit, en vermits we in helsinki geen horizon hadden, zou ik echt niet kunnen zeggen hoeland de zon effectief onder was.. donker was het nooit.

Uiteindelijk, een ervaring rijker, iets na de 5’en in bed gekropen als de zon al hoog boven de daken uitkwam.

Dan de maandag: mijn afscheidsfeestje… het einde komt véél te snel dichterbij en ik ben zeker niet den enige die zou wensen dat er nooit een einde aan moet komen. Maar uiteindelijk komt aan alle goede liedjes een eind… Ik had ongeveer 15 mensen uitgenodigd op mijn kot,vaarvan uiteindelijk ongeveer 13 man opdaagde vermoed ik. Vrienden uit Finland zelf, maar ook uit Duitsland, Oostenrijk, Nederland, Mexico, Oekraïne Turkije. Veel wijn, verse taarten en pas eindigen in de vroege morgen, een eeuwenoud, maar nog steeds even goed recept voor dit soort gelegenheden 🙂