Was het zaterdag al mijnen geluksdag niet, dan was het dat vandaag zeker niet.. vandaag is een dag van rouw om het verlies van een zeer dierbaar iets..

Maar laat mij beginnen met het goede nieuws: ik heb tenminste een opticien gevonden die bereid was mijn zonnebril te repareren.. aaneenplakken is natuurlijk geen permanente oplossing, maar ik kan hem voorlopig weer dragen..
Een tweede lichtpuntje vandaag was mijn eerste ijsje van het jaar! ‘t is pas nu dat het hier snikheet is dat ge kraampkes ziet.. heb mijn dus een hoorntje met 3 bollen gevraagd.. en ammaai.. qua hoeveelheid kunnen ze daar bij ons nog wat van leren. Ik ben ne snelle eter, maar ik was er een kwartier mee zoet 😀

En dan nu het trieste nieuws…
Ik zal beginnen met een gouden tip: ga nooit naar de kapper in het buitenland! 🙁 Ge kunt het al wel raden zeker.. mijn geliefde haardos is door een lokale kapper omgevormd van een levendige wildernis tot een triest graspleintje.. Dat krijgt ga als diegene die uw haar gaat bewerken amper engels verstaat, en al bijna helemaal niet spreekt.. Dan vraagt ge “een beetje korter aub..” en verstaat die mens waarschijnlijk iets à la “kort knippen!”. Een tondeuse kwam er nog niet aan te pas, maar dat is blijkbaar niet nodig om er meer dan den helft af te doen..

Mijn vrienden zeggen dat het goed of zelfs beter is, maar ‘t zal nog wel een paar maand duren voordat ‘k er zelf terug naar wil zien! Vanaf heden zijn alle foto’s van mijzelf – tenminste deze waarop ik geen bivakmuts op heb – uit den boze. Camera’s zullen te vuur en te zwaard bestreden worden.. tenminste voor een half jaartje of zo, totdat mijn verminkte haardos ietwat hersteld is.

Naast de weegschaal heeft de spiegel vandaag dus ook een serieuze stap voorwaarts gemaakt in mijn lijst met meest gehate voorwerpen… misschien morgen maar eens gaan – god helpe me – gaan lopen.. ‘t zwembad is dicht, ge moet toch iets doen!

Today is a sad day! 🙁